Gedichten uit Overwoekerd (Cossee, 2010)
voor de kat
de wereld staat in brand en ik speel viool
met wat men in mijn hoed smijt
financier ik de fabriek
die violen maakt
de wereld staat in brand en ik speel viool
ik geef je geen roosje mijn roosje
ik geef je een viooltje mijn viool
want de wereld staat in brand
de wereld staat in brand en ik speel viool
ik plant geen bloem
in de loop van je geweer
ik geef je een viool
de wereld staat in brand en ik speel viool
ik bak de viool
ik frituur de viool
ik flambeer de viool
de viool staat in brand en ik speel viool
© Tsead Bruinja
terug naar boven
de stille teruggetrokken ernesto
de stille teruggetrokken ernesto
deelde met zijn maat francisco
een éénkamerkrot
niemand kende echt hun namen
in de buurt stonden ze bekend
als lange en korte muzga
in de documentaire horen we
hoe ze de verkeerde kant op vluchtten
hoe francisco werd neergestoken en overleefde
en hoe ernesto in brand werd gestoken
toen zijn lijf geen vlam wilde vatten
werd hij door de meute in dekens gewikkeld
dat brandde beter
als ik schrijf dat dit een bewerking is van een artikel uit de groene
geschreven door fred de vries
beginnen de namen u wellicht te duizelen
en komt het gedicht minder hard aan
daarom heb ik voor u nog een naam
ernesto heet alleen nog ernesto
voor familie en vrienden
voor de rest van de wereld
werd hij omgedoopt tot
the burning man
© Tsead Bruinja
terug naar boven
uw plaats in ons meedogenloze archief
de soldaten sloegen haar kinderen zo hard
dat ze wel de kamer uit moest komen
leuk voor kinderen zijn knutselen
spelletjes kleurplaten
de vrouwen slapen ’s nachts in gebouwtjes
de mannen liggen buiten in de kou
leuk voor mannen zijn topsalarissen
goedbetaalde banen reiskosten
moeder werd achter in de legertruck gezet
en mishandeld
leuk voor moeders zijn bloemen
iets hartigs ontbijt op bed
het leger roofde het geld
en trok haar van de wagen af
goed voor uw wagen
primer wax olie nieuwe banden
van quickfit
daarna werd ze door meer dan tien mannen
in de lokale taal uitgescholden en geslagen
het beste voor slachtoffers van verkrachting
opvang medische zorg juridische begeleiding
het is verstandig hier niet te lang mee te wachten
want hoe langer je wacht hoe groter het gevaar
dat bewèèèismeaterièl verdwêèèènt
of verklaringen hobbel in de weg
onzekerder worden
© Tsead Bruinja
terug naar boven
man gevonden geen wormen wel maden
vind je een lijk in een huis
kijk dan onder de deurmat
in de spleten van de vloer
in welke fase zijn de insecten
zijn het nog maden of zijn er al poppen?
eerst komen de maden en poppen van bromvliegen
bromvliegen kunnen binnen een uur eitjes leggen
ze ruiken een lijk over zestig kilometer afstand
er bestaat een bromvliegsoort waarbij de poppen op het lijk uitkomen
andere soorten maden kruipen van het lijk af
om enkele meters verderop te verpoppen
bij warm weer wordt een lijk binnen twee weken opgegeten door de maden
het eindigt met spektorren die eten droog vlees
museumkevers eten andere insecten
kleermotten eten haren en huid
het langste duurt het om huid en skelet te verteren
daartussenin zitten mijten
die de eieren van de vliegen opeten
met honderden tegelijk kruipen ze door je vlees
© Tsead Bruinja
terug naar boven
sneeuw
in het jaar 2008 was ik geen vrouw van vijfenvijftig
lag ik niet drie dagen bedolven onder de sneeuw
werd mijn eigen vrouw niet door tien mannen verkracht
en levenloos uit een rijdende legertruck geworpen
werden onze kinderen niet van ons afgepakt
in het jaar 2008 was ik een man van vierendertig
rende ik samen met mijn vrouw
naakt over het strand van een duits waddeneiland
doken we een aprilkoude noordzee in
alles aan mij werd klein
in het jaar 2008 was ik niet zwart
deed ik geen gooi naar het presidentschap
waren er geen honderd geweren op me gericht
werd ik maar matig gehaat
in dat afgelopen jaar kwam ik te vaak bij mijn huisarts
die me zei minder te gaan drinken die me maagtabletten gaf
en ik dacht ik ben toch vierendertig en nog geen vierenzestig
en begon minder te drinken
in het jaar 2008 was ik geen vrouw van vijfenvijftig
die drie dagen onder de canadese sneeuw bedolven lag
voor wie ik haar diepgelovige man bij de keukentafel bidden zag
in het jaar 2008 had ik goddank mijn vrouw mijn handen
en voeten nog
© Tsead Bruinja
terug naar boven
met een groot wit nummer op de rug
1.
in zijn glimmende rode wijde american football shirt
spreidt de jongen zijn armen
even lijkt hij zijn vriendin in de deuropening van de trein
de weg te versperren
maar zodra hij begint te zwieren aan de beugels
en zijn gympen van teen naar hak
het perron loslaten
zie ik
met hoeveel speelse moeite
hij haar wil laten gaan
2.
we willen praten
ze trekt haar schoenen uit
laat haar tenen kronkelen
door het topje van de panty
we willen schreeuwen
ze ontspant haar tenen
en strekt haar benen over een krant
op het bankje
alsof bloed weer mag stromen
laten we iets zoeken om te vieren
iets om te zingen
3.
hij oud en warrig
zij slim en dementerend
ze verlaat zichzelf
en hij neemt geen afscheid
zoekt naar nieuwe taal waarin hij ontdekkingen vermoedt
wil haar niet kunnen bijhouden
het gebeurt in een film over een stel op leeftijd
waarin we de herinneringen van iris murdoch uitzwaaien
tot ze sterft
en hij met haar jurk in zijn handen achterblijft
4.
het is laat en ik loop sniffend naar de keuken
waar morgen de nieuwe wasmachine wordt gebracht
we zijn jong
ik gebruik het minder felle licht
zodat ik mezelf niet zal zien
maar bij het plassen mislukt het
ik zie mijn sippe lippen
en op mijn borst boven het hemd
plakt een flinter oude kaas
die ik at bij de wijn
mijn vrouw ligt boven naast de wekker en onze trouwfoto
de nieuwe wasmachine komt morgen
tussen half elf en half één zegt de website van de bcc
wie van ons gaat het eerst vraag ik me af
en redden we het met zijn tweeën
hoeveel wasmachines mag dit uitzwaaien duren?
© Tsead Bruinja
terug naar boven
ik dronk tot ik simpel genoeg was om van te houden
ik dronk tot ik simpel genoeg was om van te houden. ik liet van me houden.
de aarde scheurde onder mijn voeten. ik dronk tot ik simpel genoeg was om
van te houden. drank stak brand in mijn keel en stopte mijn gedachten. ik dronk
tot ik simpel genoeg was om van te houden. ze belde en ik rilde. ze knokte voor
wat ik verspilde. zoon van de gedachte. vader van het gebed. adder kronkelend
om de poten van het grote ijzeren bed. caleidoscoop van korrelige beelden.
ik rookte tot ik kalm genoeg was om te blijven. de aarde scheurde. ze belde en
ik rilde. we knokten voor wat ik verspilde. de zoon van de gedachte. de vader
van het gebed. een adder kronkelend om de poten van het grote ijzeren bed.
ik rookte tot ik kalm genoeg was om van te houden.
de man die aan de andere kant staat te schreeuwen heeft geen geduld
voor de kiestoon. ze neemt niet op. de man die aan de andere kant van de lijn
staat te schreeuwen staat op een vlakte. voor hem een veld vol bloemen.
midden in een weiland liggen twee geliefden zonder telefoon. aan de linkerkant
van het weiland ligt een vlakte. aan de rechterkant een vrouw in een telefooncel
wachtend op een gesprek. vanaf de telefooncel loopt een draad. midden in
een weiland liggen twee geliefden zonder telefoon. boven hen een dikke witte draad.
als de vrouw de telefoon opneemt vliegen de vogels weg. ze nemen de bloemen mee,
schreeuwt de man. hij wacht wacht niet op de kiestoon. hij wacht op de vogels. dan.
hij sleept een kind door het zand. dat weigert. dat opveert. maak dat je hier wegkomt.
maak dat je van soort verandert. dat je uitsterft. hij sleept een kind door het zand. dat hapert.
kringen onder haar ogen. spoel door. kaarsen op de taart. spoel door. kringen onder
haar ogen. haar kind op stelten. word boos. beheers je woede. stel uit. spoel door.
spoel door naar de vlakte. twee geliefden liggen in een weiland. zonder telefoon.
zonder zicht op de telefooncel. zonder zicht op de vlakte. het strand scheurde
onder mijn voeten. het kind viel. ze belde en ik rilde. de bloemen verdwenen
van de duinen. ik rookte tot ik kalm genoeg was om de geliefden in het weiland
te zien lachen. dronk tot ik stil genoeg was om van te houden.
© Tsead Bruinja
terug naar boven
licht
er is licht
en iets dat daartussen staat
een muur
een figuur
een leven lang
ben je onbenaderbaar
kweek je vuisten
bedek je een graf
met je hele lichaam
verduister je het gat
van een deur
er is licht
iets dat daartussen staat
en er is een weg
waarop je je spullen achterlaat
er is licht
dat je iets wil vertellen
ga weg
laat liggen
neem op
© Tsead Bruinja
terug naar boven