Gedichten uit Stofsûgersjongers / Stofzuigerzangers (Afûk, 2013)


BED

de namen die je gebruikt
voor het eten het bestek en het servies op tafel
zijn niet de eerste namen

die ik leerde voor eten bestek en servies
en wanneer je me aanraakt raak je soms
een heel ander deel van me aan

dan waar mijn zusje
me kneep als ik haar had geplaagd
of waar mijn moeder me net
wat beter waste

wij slapen in hetzelfde bed
maar het jouwe is korter
en het mijne klinkt meer
als het mekkeren van een geit

je vader en moeder
je opa’s en oma’s
ze heten anders

ze hebben je nooit zo vastgehouden
een kus gegeven
of je gezicht gewassen
met een ruw washandje

wij leven in dezelfde wereld
ik hou je vast
geef je een kus

voor die dingen gebruik je nu
dezelfde namen

je bed en kussen
ieder jaar worden ze
langer

*

BÊD

de nammen dy'tst brûkst
foar it iten it bestek en it servys op tafel
binne net de earste nammen

dy't ik learde foar iten bestek en servys
en ast my oanrekkest rekkest soms
in hiel oar part fan my oan

as wêr't myn suske
my knypte at ik har narre hie
of wêr't ús mem my krekt
wat better wosk

wy sliepe yn itselde bêd
mar dines is koarter
en mines klinkt mear
as it mekkerjen fan in geit

jim heit en mem
jim pakes en beppes
se hjitte oars

se ha dy noait oankrûpt
in tút jûn
of in stryk om 'e kop
mei in rûch waskhantsje

wy libje yn deselde wrâld
ik krûp dy oan
jou dy in tút

foar dy dingen brûkst no
deselde nammen

dyn bêd en tuten
alle jierren wurde se 
langer

© Tsead Bruinja



terug naar boven




DE KINDEREN HEBBEN HET VUUR AANGESTOKEN

wij geven te veel licht samen
jij en ik denken dat ze ons niet zien
maar ze zien ons

net alsof ze naar een hemel kijken
vol vallende sterren op vlieland
eind augustus

het is nacht op het eiland verlangen
dat schuimkoppen van verwijt en verlangen aanvreten
en gulle golven van belofte zand aanzetten

de kinderen hebben het vuur aangestoken op het strand
het bijna op een volwassen zuipen gezet
en het aan elkaar bekend

zien elkaar elkaar elkaar

een boot kan me meenemen
maar daarvoor moet ik zieker zijn
en minder licht geven

een boot komt niet
hoe ik ook vloek

brandt af
op andere golven

gesmolten goud

de kinderen hebben het vuur aangestoken
en wij

wij geven te veel licht

*

DE BERN HA IT FJOER OANSTUTSEN

wy jouwe te folle ljocht tegearre
do en ik tinke dat se ús net sjogge
mar se sjogge ús

lykas besjogge se in himel
fol fallende stjerren op flylân
ein augustus

it is nacht op it eilân langstme
dat skûmkoppen fan ferwyt en ferlet oanfrette
en golle weagen fan belofte sân oansette

de bern ha it fjoer oanstutsen op it strân
it hast op in folwoeksen sûpen set en it oan elkoar bekend

sjogge inoar inoar inoar

ien boat kin my meinimme
mar dêrfoar moat ik slimmer siik wêze
en minder ljocht jaan

ien boat komt net
hoe't ik ek flok

baarnt ôf
op oare weagen

raand goud

de bern ha it fjoer oanstutsen
en wy

wy jouwe tefolle ljocht

 

© Tsead Bruinja



terug naar boven



FENNEMA

fennema had een zuur hoofd en met dat hoofd
en dat wijf zou hij in ons huis wonen

ik wilde de vette ratten die ik onder uit de kruipruimte vandaan had gehaald
bij de verbouwing nieuw leven inblazen en loslaten

wij wachtten op de zomervakantie
met het verhuizen

ik speelde weken daarvoor
met mijn aanstaande buurjongetjes
die nederlands spraken

wij spelen soldaatje als iemand op je schiet
en raakt ben je tien seconden
dood

binnen de kortste keren kreeg ik het aan de stok
met de commandant

over wanneer je echt dood was

hij schoot mis
dat valt niet te controleren
zei ik

*

fennema had twee zonen ze keken
gemeen uit de ogen maar niet zo zuur als hun vader

op mijn slaapkamer lachte de ene me uit
hier zal ik me wel vermaken

maar ik geloof niet dat hij uren door het raam
de weilanden over vloog of brood met aardbeien
en suiker in de tuin opat

een speelgoedtrekker met trappers
en gras dat zijn vader net gemaaid had
op de kar

*

moeder roept op de veranda
naar de blonde jongen van het loonbedrijf
of hij komt eten

vierkante pakken hooi
poept zijn machine uit

ik denk ook niet dat de zoon van fennema
in bomen klimt en zich door de wind laat wiegen
met een vriendje zich verstopt
voor diens ouders

voor geen eind aan dit op bed zonder televisie

*

wij rijden er met het hele gezin langs
ik val uit de gerooide bomen

het is beter zo het huis verzakt
en is later niets meer waard

maar moeder is al lang dood
en het huis staat er nog

als ik dood ben zoek ik haar op
gaan we samen terug
jagen we fennema eruit

*

FENNEMA

fennema hie in soere kop en mei dy kop
en dat wiif soe er yn ús hûs wenje
ik woe de fette rotten dy’t ik ûnder út 'e krûprûmte helle hie
by de ferbouwing nij libben ynblaze en loslitte

wy wachten op de simmerfakânsje
mei it ferfarren

ik boarte wiken dêrfoar
mei myn oankommende buorjonkjes
dy’t hollânsk praten

wij spelen soldaatje als iemand op je schiet
en raakt ben je tien seconden
dood

binnen de koartste kearen krige ik lijen
mei de kommandant

oer wannear'tst echt dea wiest

hij schoot mis
dat valt niet te controleren
sei ik

*

fennema hie twa soannen se seagen
gemeen út ’e eagen mar net sa soer as harren heit

op myn sliepkeamer lake de iene my út
hjir sil ik my wol fermeitsje

mar ik leau net dat hy oeren troch it rút
de lannen oer flein hat of bôle mei ierdbeien
en sûker yn ’e tún opiet

in boartersguodtrekker mei trapers
en gers dat syn heit krekt meand hie
op ’e karre

*

mem baltet op de feranda
nei de blonde jonge fan it leanbedriuw
oft er komt te iten

fjouwerkante pakken hea
poept syn masine út

ik tink ek net dat de soan fan fennema
yn beammen klimt en de wyn him widzje lit
mei in maat him ferstoppet
foar dy syn âlden

foar gjin ein oan dit op bêd sûnder tillevyzje

*

wy ride dêr del mei it hiele húshâlden
ik rûgelje út de roaide beammen

it is better sa it hûs fersakket
en is letter neat mear wurdich

mar mem is al lang dea
en it hûs stiet der noch

at ik dea bin sykje ik har op
geane we tegearre werom
jeie we fennema der út

 

© Tsead Bruinja



terug naar boven





terug naar boven